Η σιγουριά της αβεβαιότητας

Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης

Οι ευρωεκλογές τελειώσανε και όλα τα επιτελεία κομμάτων, συνδυασμών και του μοναδικού πολιτικού φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις» βλέπουν τα αποτελέσματα με προσοχή.

Οι Έλληνες – Ελληνόφωνοι από την άλλη τελικά, ίσως δεν έχουν καμία πολιτική παιδεία. Και πώς θα μπορούσαν να έχουν πολιτική παιδεία εξάλλου, αφού από την ώρα που μαθαίνουν για τα πολιτικά, κομματικά, μαθαίνουν πώς να είναι ψηφοφόροι και όχι πολίτες .

Το βλέπουμε τόσα χρόνια να συμβαίνει μέσα από τις εθνικές ή τις ευρωπαϊκές εκλογές. Η πλειοψηφία των πολιτών που ψηφίζουν, γνωρίζουν τα γνωστά κόμματα της βουλής και με αυτά, όσο ασφάλεια και να μη νοιώθουν, στο τέλος νοιώθουν σιγουριά. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος φυσικά. Μιας και η προηγούμενη πρόταση, μοιάζει χαζή, στρεβλή. Πως γίνεται να νιώθεις ανασφάλεια και ταυτόχρονα να νοιώθεις και σιγουριά;;;

Ας το δούμε λίγο καλύτερα και χωρίς τα ανύπαρκτα πραγματικά ποσοστά τους.

Ας εξετάσουμε μια μερίδα ανθρώπων που συνήθως είναι και αυτοί που κάνουν τη «ζημιά» και ζούμε όσα ανάποδα ζούμε σήμερα. Μιλάω φυσικά για τους συνταξιούχους, που αρκετοί τα βγάζουν με λιγοστά, (όπως η κυρία που μίλησε στον πρωθυπουργό και έγινε viral) αλλά δε γνωρίζουν και κανέναν άλλον φορέα ή κόμμα εκτός από της «σειράς» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΚΚΕ και τελευταία την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, το ΜΕΡΑ25 και την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Πώς να γνωρίζουν να μου πείτε, την ίδια ώρα που τα κανάλια που παρακολουθούν νυχθημερόν έχουν συνέχεια εκπροσώπους αυτών.

Φωνάζουν, παραπονιούνται, αλλά τελικά στη κάλπικη κάλπη συνεχίζουν να ψηφίζουν αυτά που γνωρίζουν, έχοντας στην άκρη του μυαλού τους μια αβέβαιη σιγουριά. Σιγουριά πως δε θα χάσουν τις συντάξεις τους. (σ.σ εντάξει, μπορεί να μειωθούν ή και να κοπούν σε πολλές περιπτώσεις αλλά εκείνοι αισθάνονται σχεδόν βέβαιοι πως θα πάνε όλα καλά στο τέλος). Αβέβαιη, γιατί και πάλι γνωρίζουν πολύ καλά πως οι ίδιοι που ψηφίζουνε είναι εκείνοι που τους μείωσαν τις συντάξεις χωρίς καμία προσπάθεια για το αντίθετο.

Κανείς τους δεν μπαίνει στη διαδικασία να εξετάσει αν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα, τις συνθήκες και φυσικά τη κατάσταση που επικρατεί.

Νοιώθουν σίγουροι για την επιλογή τους, άσχετα αν δεν εξετάζουν πως αυτή η επιλογή, επηρεάζει παιδιά και εγγόνια. Τουλάχιστον θα έχουν την όποια σύνταξη για να μπορούν να βοηθήσουν και αυτοί τους προαναφερθέντες. Αυτή η σιγουριά τους είναι που τους δίνει τη δύναμη να προδώσουν τις επόμενες γενιές και άλλη τόση δύναμη να πάρουν τα πόδια τους με τις μαγκούρες τους για να βρεθούν πολλές φορές με απίστευτες συνθήκες στα εκλογικά κέντρα. Κάποιοι έρχονται και υποβασταζόμενοι για να κάνουν το χρέος τους προς τη δημοκρατία. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που με άνοια πάνε να ψηφίσουν, δηλώνοντας με αυτή τη πράξη υποχρεωμένοι να το πράξουν και ας μη καταλαβαίνουν. 

Αυτή λοιπόν η μερίδα ανθρώπων, αλλά και όσοι πηγαίνουν πίσω από το παραβάν με αυτή την αβέβαιη σιγουριά, πως μπορεί σε περίπτωση και δεν ψηφίσουν τα γνωστά κόμματα της βουλής να χάσουν τη βολή τους, τα κερδισμένα με κόπο χρήματα που τους δίνει ένα αδηφάγο κράτος, παίρνοντας τα τριπλά από φάρμακα και τις δυσβάστακτες πλέον υποχρεώσεις. Αυτοί είναι και η αιτία για όσα ζούμε και θα συνεχίσουμε να ζούμε. Γιατί αν μπορούσαν οι ίδιοι ή οι βοηθώντας τους οι νεότεροι συγγενείς τους να δουν όλες τις επιλογές με απλά λόγια, χωρίς το φόβο του Αυτιά ή του Παπαδάκη που τόσα χρόνια τρομοκρατούν τον κόσμο. Τη μια πτωχεύουμε, την άλλη αρρωσταίνουμε και τελικά δεν τους αφήνουν τα γνωστά κανάλια να φύγουν από αυτή την αβεβαιότητα.

Κανείς για παράδειγμα δε τους είπε, πως το 2012 που τα κανάλια τρομοκρατούσαν τον κόσμο πως θα καταστραφούμε, πως το κράτος δεν θα έχει λεφτά να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, ήρθε ο σημερινός πρόεδρος του εθνικού πολιτικού φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις» και κατέθεσε 600 δις δολάρια στην Ελληνική κυρίαρχη δημοκρατία (σ.σ δηλαδή σε όλους εμάς) και σταμάτησε να γίνει η "πτώχευση" πραγματικότητα. Μάλιστα τότε τον είχαν βραβεύσει κιόλας ως εθνικό ευεργέτη. (σ.σ φυσικά και δεν πήρε κανένα βραβείο ο ίδιος).

Αντίθετα, έβαλαν τον Αυτιά και τον Παπαδάκη, να χλευάσουν και να απαξιώσουν αυτή την κατάθεση ώστε να μη πλησιάσουν ποτέ, οι διασωθέντες τελικά τον κο Αρτέμη Σώρρα.

Έφυγαν από την απόλυτη σιγουριά, και τους πήγαν και πάλι σε αυτή την αβέβαιη σιγουριά.

Τι θα γίνει όμως πραγματικά αν γυρίσουμε τη πλάτη σε αυτά τα κόμματα που μας έχουν αποδείξει χρόνια τώρα πως δε λειτουργούν υπέρ του πολίτη; Θα πτωχεύσουμε; Θα καταστραφούμε; Ή θα χάσουμε τη γη κάτω από τα πόδια μας;

Μα και φυσικά τίποτα από όλα αυτά δε θα συμβεί. Τουναντίον, θα μπορέσουμε τελικά οι πολίτες να κάνουμε πραγματική πολιτική για όλους. Όχι για μια συγκεκριμένη μερίδα πολιτών, αλλά για το σύνολο.

Αυτό θα συμβεί αυτόματα, γιατί επί της ουσίας, αυτά τα κόμματα (της βουλής) είναι που μας κρατάνε σταθερά στο σοκ και το δέος, στη διαίρεση της κοινωνίας. Αυτά τα κόμματα είναι που φέρνουν την καταστροφή και μετά έρχονται ως σωτήρες και λυτρωτές. Αλλά στην πραγματικότητα μας θέλουν για μια ζωή, δούλους του χρέους.

Έχει έρθει η ώρα να τη δούμε αλλιώς. Να αφήσουμε πίσω μας όσα μας κάνουν χειρότερους και να προχωρήσουμε μπροστά με λογική και σθένος. Είναι η ώρα που εμείς πρέπει να τους τρομοκρατήσουμε, δείχνοντας τους παράλληλα πως γνωρίζουμε πως δεν είναι η μοναδική λύση.

ΓΙΑΤΙ Η ΛΥΣΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ.

Ε.ΣΥ, ΕΓΩ 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!